Herinnering aan een partijtje schaken tijdens mijn verblijf in Nederlands-Indië.

 

Met schaken was ik zover gevorderd dat ik mocht meedoen met de bataljonsclub, en ik had er wel plezier in dat ik als sergeantje verschillende keren bereikte dat officieren hun koning tegen mij moesten “omleggen”.

Maar nu komt het:

Als mortiersectie waren wij geregeld gedetacheerd bij Infanterie-compagnieën.  Bij een van die compagnieën ontmoette ik Tinus Doelen uit Zuid-Limburg die ook schaakte en daar in een club meespeelde, voordat hij naar Indië vertrok, werkte hij op de “Koel”.

Na enkele partijen met hem te hebben geschaakt bleek dat ik nog “nergens”was, geen partij kon ik winnen. Meestal dronken we een glaasje “oude” De Kuiper. Als sergeant mocht ik per maand twee flessen kopen. Op een gegeven moment vroeg hij: “Sergeant, heb je nog een glaasje in de fles?” “Zeker Tinus, voor jou altijd”.

En toen kwam de kwade gene in mij op en dacht ik: misschien kan ik na een aantal borreltjes wel eens van hem winnen………. Dat was natuurlijk zeer onsportief van mij. Maar ik werd meteen afgestraft want hoe lodderig Tinus op het laatst ook keek……………..ik bleef terecht verliezen!!!

Om hoeveel glaasjes het ging weet ik niet meer.

Zelfs wist hij nog razend snel de posities, waar ik in de fout ging, op het bord te zetten, wat knap.! Vrij kort daarna gingen we terug naar Nederland.

Jammer dat ik Tinus nooit meer heb ontmoet bv tijdens de reünies. Van schaken is er na mijn thuiskomst niet veel meer gekomen, de vakstudies kregen voorrang!

Jan Wijers, Breda