De vlam blijft branden

 
Het is nu ongeveer 55 jaar geleden dat wij afscheid namen van de gordel van smaragd. 
Voor velen van ons bewaren we nog vele herinneringen, goede en slechte dingen. En jullie moeten maar eens goed opletten als OPA zijn kleinkinderen gaat vertellen over de mooie dingen, de sappige verhalen komen dan weer te voorschijn. Ja, hij weet precies te vertellen hoe en wat en wanneer het allemaal gebeurd is. 
Als je hem dan goed observeert zul je zijn glinsterende ogen zien. Hij is dan alles  rondom hem vergeten.
Over de binnenlandse strijdkrachten, de B.S., misschien nog uit het verzet ( tijdens de bezetting van de Duitsers) 
in ons land. De diensttijd in Vught of Fournes in Frankrijk. Was je misschien ingedeeld bij de Canadezen bij de bezetting in Duitsland. Je had n.l. van die Duitsers geleerd hoe je het moest aanpakken bij het in beslag nemen van verschillende goederen. 
Zelf weet ik nog dat ik in Duitsland bij de Canadezen ingedeeld was en dat ik ziek werd en opgenomen in het legerziekenhuis. 
Heb daar enkele weken met keelontsteking gelegen. Na de gezondheidsverklaring moest je eigenlijk naar een doorgangslager van het Canadese leger. Maar ik had gemerkt dat de vrachtwagen de grens bij Venray passeerde, dus terug naar Nederland. 
 
Op de markt in Venray stopte de auto, ik meende dat het eindpunt was bereikt en gooide de zak met spullen naar buiten. 
En daar stond ik dan, gelukkig met een vriend die ook ontslagen was. En zo vervolgden wij de weg naar  Roermond, waar ik woonde. Het legeronderdeel waar bij ik thuis hoorde, was mij niet bekend. 
Enkele weken later troffen wij een luit., die toevallig op doorreis was en vroeg ons wat wij hier uitvoerden? Op zoek naar ons onderdeel. Ja, die waren vertrokken naar Frankrijk. Er werd een auto gecharterd en nog de zelfde dag zijn wij naar Frankrijk gegaan. 
Of opa verteld over zijn verblijf in Semarang ( b.v. het vliegveld of Salatiga) De talrijke patrouilles die gelopen werden, dus allemaal leuke dingen. Het is algemeen bekend dat wij ouderen die dingen van vroeger niet zo gauw vergeten, vraag hen niet over iets wat onlangs is gebeurd dat zijn ze dan weer vergeten. Ja, dat komt door het ouder worden. 
Als het kleinkind dan aan opa vraagt of er ook nare dingen zijn gebeurd, meestal komt er dan een diep zwijgen,
daar wil opa niet veel over vertellen. Had hij heimwee, hij zal het niet zeggen. Maar het is, als je enkele jaren van huis bent, komt dat vanzelf. Waren er thuis misschien problemen? Of dat je bericht ontving uit Nederland dat je vriendin niet zolang meer kon wachten tot je terug kwam. Of een ander naar bericht kwam uit het verre Nederland. Je vriend welke die morgen werd begraven die de dag ervoor was gesneuveld. Zo zou ik nog meer op kunnen noemen. 
Er was geen traumateam of gespecialiseerde mensen, die je zouden helpen. Nee, opa het was "Help your self". 
Zoek het zelf maar uit. Of je zat zelf diep in de put, door welke nare gebeurtenis dan ook. Opa zal hierover zwijgen en zal zijn kleinkind hiermee niet belasten. 
Laten we maar eindigen met iets vrolijks, over enkele maanden zal de zon weer gaan schijnen en dan wordt het weer lente. Het licht van de zon zal je weer doen opvrolijken, zal je weer hoop geven op de mooie dagen die dan komen en gaan en met je kleinkind kun je genieten van de warmte.
    
      ( 2002) De hospik
          A.M. Schouten.