Na ongeveer  een jaar kwam er een bericht van Sjaak de Renet. Hij vroeg mij per telefoon wat wij met de gegevens moesten. Ik heb een afspraak gemaakt en samen met Thijs Berben er naartoe gereden. Aangekomen vriendelijk ontvangen met een kop koffie en koek en daarna mijn verhaal aan hem verteld.

Sjaak de Renet vertelt, en haalt zijn dagboek tevoorschijn waar in  staat beschreven over het ongeluk van Theo, en het begraven. Het was voor Jac .de Renet niet makkelijk om zijn verhaal aan ons te doen vertellen.

Weer bijna een jaar verder kwam een reactie van Marianne Pragt Lankhuizen. Er had een iemand gebeld uit het verre Australië  en hij zou nog verder contact op nemen met Marianne (Lankhuizen) . Er ging een hele tijd voorbij totdat Marianne wist wanneer hij naar Nederland zou komen (zijn naam was Jan Westerhof). Ook hij had Theo gekend en bevestigde het verhaal van Renet met de woorden: ”dat had ik ook kunnen zijn”.

Jan Westerhof komt aan in Nederland, om nog een keer  een herdenking in Roermond mee te maken en in Vught de reünie van 2-6-Ri T- brigade  te bezoeken. Na overleg met Marianne heb ik contact gezocht met Westerhof en een afspraak met hem gemaakt.

Aangekomen bij Westerhof lagen al alle foto’s op tafel uitgespreid en mocht ik ze in scannen. Het verbaasde mij dat er foto’s bij waren van de begrafenis van Theo. Nog even door gepraat, en ik blij naar huis.              

Thuis aan gekomen zie ik ‘s avonds op mijn Pc een mail van een verre familie van Pol met de vraag of er iemand is die wat weet over Theo v Pol. 

Zij had op het Internet in de Sepatoe Roesak gezien dat wij informatie hebben gevraagd over Theo v Pol.

Daarop heb ik een e-mail  naar haar verstuurd  met de vraag, waarvoor zij graag deze informatie zou hebben. Zij schrijft per mail dat haar oma de zus is van Theo v Pol.

Haar oma heeft nooit geweten hoe haar broer om het leven is gekomen. Dat deed tot op de dag van vandaag nog pijn. Zij wist ook niet of er een begrafenis had plaats gevonden aldaar en wat was er gebeurd ? Met dank aan Jan Westerhof  want dat was de man die de foto’s bij zich had van de begrafenis van Theo en waarop men goed kan zien dat het met volle eer is gebeurd. 

 

 

Ik heb een afspraak gemaakt met de schrijfster en zijn samen naar haar oma toe gegaan. De foto’s had ik uitgeprint om haar te overhandigen. Zij was er erg blij mee en hadden haar erg gelukkig gemaakt. (maar wel erg emotioneel voor haar 86 jaar oud).

door Sjaak Niessen