.
- Uit
de gesprekken met sobats, gedurende zo vele vomi-ontmoetingsdagen,
viel mij op dat er nog heel wat pro-deo wordt geklust. Dikwijls in
verenigingsverband, maar ook is men actief voor goede doelen. Een
treffend voorbeeld hiervan was sobat Lofty van Bussel. In het
Tijgertje werd nog melding gemaakt wat hij voor zijn
dorpsgemeenschap heeft betekend en waarvoor hij terecht nog werd
geridderd. Zelf heb ik mij de afgelopen twintig jaar verdienstelijk
trachtten te maken voor een huurders belangen vereniging. Hierbij
werd ik steeds geconfronteerd met de bijna
- onmogelijkheid
om opengevallen plaatsen bezet te krijgen.
- Ik
heb hierover, in het blad van de woningstichting, destijds ook nog
een column aan gewijd. Ik schreef hierover het volgende:
-
- VRIJWILLIGERSWERK
EN NAASTENLIEFDE
- ================================
- Onze
vereniging bestaat uit 48 commissieleden. Hun gemiddelde leeftijd is
68.13 jaar. De oudste is 83.
- Conclusie
: het zijn vaak de ouderen die de kar trekken. Aanvankelijk dacht
ik, het zit vast geklit aan onze generatie, dan denk ik weer dat het
zijn oorsprong vindt in de bezetting. In die jaren waren we, van
hoog tot laag, afhankelijk van wederzijdse hulp en saamhorigheid was
optimaal. De tijden zijn veranderd. Jonge aanwas blijft uit. Een
dreigend scenario aldus. Deze smeerolie van de samenleving, zoals
vrijwilligerswerk veelal wordt genoemd, dreigt als bron op te
drogen. Het negatieve effect hiervan mag als zorgwekkend worden
verondersteld. Daar waar het geen honorering of vertier betreft
laten jongeren het massaal afweten. Zulks heeft zich gaandeweg
ontwikkeld als een maatschappelijk fenomeen.
- Vele
verenigingen lijden hierdoor een zieltogend bestaan. Niet voor niets
spreken politici zich haast dagelijks uit over het verval van normen
en waarden. Mentaliteitsverandering ligt duidelijk aan deze
problematiek ten grondslag.
- Onlangs
zond de T.V. een programma uit onder de veelzeggende titel
"naastenliefde is afgeschaft "!
- De
inhoud laat zich raden. Het ware beter de beeldbuis te bestormen
- met
voor beelden "waarom het vroeger wel
kon en dat het, zij het
- sporadisch,
tóch nog voorkomt. Met betrekking tot dat laatste wil ik, ten einde
deze column toch nog een positief en hoopvol slot mee te geven,
hiervan met een persoonlijke ervaring besluiten.
- PANNE
- ======
- Onlangs
kregen we twee kleinzoons voor een dag onder onze hoede. Beide
fervente voetballertjes van 13 en 15 jaar, waarmee iets moest worden
ondernomen omdat een appartementencomplex nu eenmaal weinig
speelruimte biedt.
- We
opteerden voor een educatief bezoek aan de sluizen van Neeltje Jans.
- Op
de terugweg liep, ter hoogte van Willemstad, mijn linkervoorband
leeg en ik stuurde de auto de berm in om het reservewiel te
plaatsen. Onhandig als ik op technisch gebied ben, kreeg ik met geen
mogelijkheid de krik open. Toen ik met mijn vel ook nog klem kwam te
zitten en het bloed over mijn hand druppeltje, kwam mijn vrouw met
het gouden advies toch maar een auto aan te houden, liefst met een
handige chauffeur. Een Audi met echtpaar gaf hieraan gehoor. De man,
een potige zestiger in korte broek, op weg naar de camping, naam me
de krik meteen uit handen. Hij had een transportbedrijf gehad en had
wel duizenden banden verwisseld.
- Hij
ging meteen voortvarend aan de slag en riep naar zijn vrouw, die
ondertussen plakjes cake stond uit te delen aan onze bermtoeristen:
"gif is un doekske, want die meneer staot te bloeie ".
Mijn vrouw zei tegen een van de jongens: "vraag eens hoe die
mevrouw heet dan kunnen we ze een bloemetje sturen. De jongste
vuurde gelijk de vraag af waarop mevrouw antwoordde "wij zijn
de familie van Hooijdonk uit Steenbergen ". Nou dat is
supergaaf reageerde de jongens, want zo heten oma en opa ook.
Ondertussen was het wiel verwisseld en dook mevrouw nog even het
dashbordkastje in en gaf de jongens allebei een foto. "Hallo
"riepen beiden in koor, "dat is Pierre van Hooijdonk,
Pi-air "Ja en wij zijn de ouders, zei mevrouw.
- De
euforie bij de knapen was ongekend en ik kreeg meteen toestemming om
met zo'n climax nog meer lekke bande te rijden.
- 's
Anderdaags hebben we een bloemetje laten bezorgen met op het kaartje
de tekst: "bedankt voor de hulp, de cake en het doekske voor 't
bloeie "
-
- In
deze harde tijd een vertederende ervaring. Moge de goden verhoeden
dat dergelijke medemensen in de toekomst worden bijgezet in het
curiositeitenmuseum waar men naast de condor, de mammoet de
dinosaurus en het Sanskriet, de uitgestorven specimen nog slechts
tegen entreegeld kan aanschouwen.
-
-
Ad van Hooijdonk. Bergen op Zoom.
|
|