Het verhaal van Koos Treffers door broer Arie Treffers.

.
Op dinsdag 4 oktober 1988 overleed in het verpleegtehuis “de Volkaert”in Dongen mijn broer Jacobus Gerrit Treffers, geboren te ’s Gravenmoer op 6.3.1922.
Koos, zoals hij werd genoemd, ontsnapte driemaal in zijn leven op een bijzondere wijze aan de dood. Tenslotte echter sloeg het noodlot toe.

Het begon in de oorlogsjaren. Koos werd als onderduiker door de Duitsers gearresteerd en overgebracht naar het huis van bewaring in Breda.
Vandaar werd hij  naar concentratiekamp Amersfoort gebracht, van waaruit hij later overgebracht zou worden naar Neuengamme in Duitsland. 
Met twee lotgenoten zag Koos zijn kans tijdens het transport in Duitsland uit de trein te ontsnappen. Binnen een week was hij weer terug in zijn woonplaats en dook onder op de boerderij van zijn grootouders.
Hij kwam in het verzet terecht en was onder meer werkzaam voor de groep André. Op de dag van de bevrijding bevond hij zich in een hachelijke positie. Hij zat letterlijk tussen twee vuren; in ’s Gravenmoer zaten de Duitsers en op de Dongenvaart de bevrijders. Koos lag in een droge sloot naast een varkenshok terwijl er een hevige artilleriebeschieting plaats vond. Dat kostte het varken het leven. Erger was, dat ook een oude vrouw, die in de deuropening stond, dodelijk werd getroffen. Van een jonge man, die eveneens in de buurt verbleef, werd een been afgerukt tijdens de beschieting. Koos bracht het er goed af.  
Na de bevrijding werd hij ingedeeld bij de Binnenlandse strijdkrachten en nadien bij het 6e Regiment Infanterie. Toen dit regiment gehuisvest was in de Frederik Hendrikkazerne te Vught vond er een enorme munitieontploffing plaats. Vele gewonden en twee doden waren het rampzalige gevolg. Ook nu weer ontsnapte Koos aan de dood.  
In 1946 kreeg hij op zijn verzoek eervol ontslag uit de militaire dienst. In 1970 kreeg hij in België een ongeval en liep een flinke hoofdwond op. De artsen in België onderkenden blijkbaar de ernst van de verwonding en stuurden hem na behandeling naar huis. De volgende dag, op zijn werk, werd hij onwel en werd met spoed naar het ziekenhuis in Oosterhout vervoerd. Al snel bleek, dat hij tijdens het ongeluk in België een hersenletsel had opgelopen. Hij leed aan afasie en werd opgenomen in het verpleegtehuis “de Volckaert”in Dongen waar hij de laatste 16 jaren van zijn leven werd verpleegd.  
Rest mij nog te vermelden, dat het verzetsherinneringskruis wegens een of andere tekortkoming bij de aanvraag nooit aan Koos werd uitgereikt. Dat betreur ik, want hij had beter verdiend!                            
 
door  Arie Treffers, Dongen. ( broer van)  

 

 

                                                                                         terug naar verhalen    /  door naar index