- 5 november 2003
-
- Een periode van 5 7 jaren gelopen met
schuldgevoelens terwijl ik geen schuld had, is voor mij een
loodzware last geweest. Wat gaat er door je heen als je na jaren je
vroegere dienstmaten ontmoet op een reünie, die niet weten
wat de ware toedracht van het gebeuren is geweest?
-
- Aan dit alles is op 5 November j.l. een
einde gekomen. Samen Marianne de Jong mocht ik op 10 April j.l. een ontmoeting hebben met de familie
Buijs in Nieuw Vossemeer. De ontmoeting vond plaats in
goede verstandshouding en begrip. Zeker toen ik het ware verhaal had
verteld over het gebeuren op 4 Januari 1947.
-
- Dit alles kreeg een vervolg. Wij wilden
weten van het ministerie van Defensie hoe het kwam dat dit tragische
ongeval heeft kunnen gebeuren.
-
- Dit vervolg kwam op 5 November j.l. met
een ontmoeting van een vertegenwoordiger van Defensie namens Lt.Kol.
G.J. Janssen in het huis van Herman Buijs in Nieuw Vossemeer. Ik
vernam toen voor mij de verlossende woorden : "de gevoelens
van schuld bij de heer v.d. Wetering, kan iedereen begrijpen. Ik wil
hem daarvan nogmaals namens Defensie vrijpleiten. Ik ben geen
jurist, maar naar mijn persoonlijke mening treft hem geen
blaam"
-
- Zijn dat geen verlossende woorden 57
jaar? Ik wil nu niet meer nakaarten, maar had dat niet eerder kunnen
gebeuren. Niettemin ben ik toch heel blij dat dit alsnog gebeurd is.
Zeker, vergeten doe je zoiets niet, maar kan er nu wel veel en veel
beter mee leven ook al ik ben ik aan mijn laatste patrouille
bezig.
- Genoemde hulpverleners, zo ook Lt.Kol. Janssen
voor zijn bemoeienissen, allen hartelijk bedankt. Dit ook namens
mijn vrouw en kinderen.
-
- Men van de Wetering Indiëveteraan 2-6
R.I.
|
