reacties:
 
"Zelf op afstand een geval meegemaakt bij een compagnie waarbij wij met onze mortier-sectie gedetacheerd waren. Wij bewaakten onze eigen mortierstukken en de compagnie bewaakte de in de stellingen het voorterrein. Die waren steeds met zijn tweeën. Hoewel dat niet mocht, gingen ze beurtelings wel even een dutje doen. We moeten daarbij niet vergeten dat diensten zeer zwaar waren.
Op een gegeven moment sliep een van de twee en de andere “moest even uit zijn broek”. Hij maakte zijn maat niet wakker en ging gauw in het voorterrein op zijn “hurken”zitten. Plotseling werd zijn maat wakker en raakte min of meer in paniek omdat hij alleen in de stelling zat. Bovendien zag hij in het voorterrein iets bewegen en begon meteen te schieten. Daarbij schoot hij zijn kameraad door de knieën. Een enorme consternatie en hulpgeroep, maar hoewel zwaargewond, er was geen levensgevaar. Ik weet niet meer hoe het met de gewonde militair is afgelopen. Dat is het nadeel als je steeds verplaatst wordt van het ene onderdeel naar het andere onderdeel. Waarschijnlijk is hij afgekeurd en naar Nederland teruggezonden. Als gevoelmens draag je iets dergelijks altijd met je mee, ook al had je kameraad je moeten waarschuwen wat hij ging doen in het voorterrein en ook al was je slaapdronken toen je de trekker overhaalde"

 
 
 

"Toen Frans op 6 Augustus 1947 in Toentang is overleden, was dat voor ons een mysterieuze dood. Niemand uit zijn omgeving wilde iets   vertellen over de dood van Frans. Het leek er op als was er een zwijgplicht. Al  is het al zolang geleden, wij hebben nog steeds een vorm van wantrouwen rondom de berichtgeving".  

 

 
 
Beste Marianne ,
Heel veel dank voor de E mail betreffende het dodelijk ongeval,als gevolg van eigen vuur.
Ook ik heb zoiets van nabij meegemaakt in Kediri op Oost Java. de toen getroffen soldaat was pas een paar weken in Indonesie. 
Ik weet zelfs niet of de soldaat die het gedaan had het ooit heeft geweten. Die werd in volledige shock bij de Hupva binnengebracht, 
en ik weet niet waar hij verder is gebleven, ook ken ik zijn naam niet. Deze soldaten nog zo kort in Indië en werden op een veel te gevaarlijke post ingezet en  de bewapening die ze hadden was schandalig, hele oude Lee Enfield geweren, allemaal oude troep. 
Ik denk, mijn gedachte uitsprekende ,dat zulke ongelukken wel meer zijn gebeurd en in elke oorlog gebeuren".

 
 
Hallo  Marianne   
 "Ik   /  wij  hebben   het zelfde  bij  de  hand  gehad  ,  maar  dan  in omgekeerde  volgorde   d w z  wij werden  als  patrouille  beschoten  door  een patrouille  van  een  ander  onderdeel  op de  grens  van  ons  gebied...
En  hun  waren  ook  op  de  grens  van  hun  gebied  en  door  stom  toeval kruisten   onze  wegen  elkaar  -  Beide  groepen  dachten  met  ploppers  van  doen   te  hebben
Onvoldoende   communicatie  tussen  beide  onderdelen..
Door  een  wonder   is  er  gelukkig  niemand   geraakt,   maar  hun  zaten boven  ons  en  wij  lagen  in  de  sawah.
Onze luitenant  (  een  ijzervreter  ) later als vrijwilliger naar Korea  wist het te stoppen  Hoe  weet  ik  niet  meer,  maar  het was wel een  ervaring ..."

 
 
Hallo Marianne.

"Gisteravond ,  een mail geopend , wat verbaasd me , het verhaal van soldaat P.Buijs wat ik gistermiddag naar jou verzonden heb. Is dit telepathie? In ons weekblad van de tijger brigade ,
No 38 staat zijn memoriam ,P.Buijs,3-II-6 RI  .
Op 4 januari kwam door een noodlottig ongeval soldaat P,Buijs in het voorterrein bij Karanganjar om het leven. Op  varkens jagen
In het TV programma; Doodspoor!  Verdwenen, Willem Barentsen in 1993,in Roemenie, Afkomstig uit Nijmegen,niemand kan opheldering geven. Groen  uit Maastricht , niemand kan opheldering geven  ging uit dansen nooit meer gevonden, verdwenen, Marjo Winkens in 1990 niemand kan opheldering geven Waarschijnlijk in Spaubeek onder asfalt verdwenen.
Hier bedoel ik maar mee Marianne, dat ik niet meer zo geloofwaardig ben. , ik heb een korporaal zien verdrinken maar kon niets doen.hebben de ouders de ware toedracht gekregen????? "
Note:
In deze zaak zijn ook stappen ondernomen om  de familie nader te berichten omtrent het voorval. Betrokkenfamilie en veteraan hebben per brief  contact gehad om de toedracht toelichten

 
 
 

Het verhaal van Menno vd wetering aandachtig doorgelezen.
Doofpot? Zal wel, in ieder geval niet goed om gegaan met de emoties van de man die dit heeft meegemaakt.
Gelukkig heeft het verhaal een goed einde in die zin dat Menno bij de zoon van het slachtoffer zijn verhaal kwijt kon en er geen verwijten waren. Jammer dat zoiets pas na zoveel jaren moet gebeuren.
Tegenwoordig kunnen militairen die "iets " mee maken, terecht bij professionele hulp. Hoewel ik hier ook mijn vraagtekens bij heb want er komen af en toe wel eens berichten in de media dat ex joegoslavie gangers in de criminaliteit terecht komen door hetgeen ze hebben meegemaakt en het niet kunnen verwerken van hun emoties.

In het nieuws hoor je jammer genoeg vaker van die berichten dat er slachtoffers zijn van "het eigen vuur". Maar van zo'n bericht wordt vaak niet meer echt opgekeken en wat er vervolgens met die persoon gebeurt die helaas dit vuur heeft geopend, komt nooit in de media.

Laten we hopen dat die profs in de hulpverlening voldoende verhalen kennen om anderen goed te kunnen helpen, helaas verhalen uit de praktijk, maar om zo alles tot een goed einde te kunnen brengen zou heel goed zijn.
Dan blijft alleen nog het probleem van de persoon in kwestie en hoe hij/zij hier mee om kan gaan. Het blijft een emotionele zaak.

 
 
 
Als reactie op het gebeuren heeft de sitebeheerder van De limburgse Jagers deze artikelen opgenomen in zijn site.
De link naar deze site  http://www.limburgsejagers.nl/
 
Ook hebben verscheidene veteranenclubbladen dit verhaal opgenomen in hun blad, alsmede plaatste "de Sobat " dit verhaal.

 

 

terug naar actueel    /  terug naar index