REÜNIE  vrijdag 24 april 2009
Afgelopen  vrijdag 24 april 2009 hebben wij  onze jaarlijkse reünie gehouden in de Trip van Zoudtlandkazerne in Breda. Hoewel wij dit jaar  de reünie iets eerder dan gebruikelijk hielden, was het weer ons dit keer ook heel gunstig gezind. Een strak blauwe hemel, stralende zon en aangename temperatuur gaf deze dag een feestelijk karakter.Jac Maliepaard en zijn partner waren al geruime tijd bezig met het uitstallen van de kraam met Indonesische artikelen en de eerste reünist  de heer Bart Poorte  zich al had gemeld toen het bestuur  arriveerde  om zich in de hal op te maken voor hartelijke ontvangst van de reünisten. 
 
Al had het lage aantal aanmeldingen, 58  in totaal, wel enige ongerustheid veroorzaakt bij uw secretaresse, was het  bij het begroeten bij binnenkomst toch een gezellige drukte van belang. Iedereen werd persoonlijk begroet door of de penningmeester Wim Veldman of Ine Luijcks van Gils, of de secretaresse Marianne Lankhuizen.  Belofte maakt schuld dus  kreeg menigeen bij aankomst een beloofde klapzoen van Marianne en ik kan zeggen:"Er is zo wat afgezoend deze dag!" 

Iedereen ontving na acte pressante namens het bestuur drie  gratis consumptiemuntjes en kon men naar de gezellig ingerichte zaal waar het bedienend personeel met koffie en gebak zich weer uitstekend voorbereid had op de ontvangst van onze sobats. Alle lof voor de dames en heren  die zich iedere keer weer met zoveel enthousiasme inzetten om het voor ons een zo fijne dag te maken.  

Ondanks het kleinere aantal bezoekers werd het toch weer gezellig in de zaal, mede dankzij  een aantal leden van 2-7RI,  nabestaanden van overleden sobats en  nog enkele onverwachte  2-6ers .Om elf uur was het tijd om de reünie te openen. Jan las het door Marianne geschreven welkomstwoord  voor, met daarin een speciaal warm welkom voor overste Klein Schaarsberg, regimentscommandant van de Limburgse Jagers die ook dit keer gehoor aan onze uitnodiging had gegeven om in ons midden aanwezig te zijn. 

Ook was er een warm welkom voor de leden van 2-7RI die gehoor hadden gegeven aan de uitnodiging om samen met ons de reünie te bezoeken. Gezien het afnemend aantal leden is het goed om na te denken om in de toekomst wellicht met meerdere onderdelen te samen de reünie te houden, maar daar zal later nog op teruggekomen worden. Eerst deze gezamenlijke reünie met jongens van 2-7RI waarmee we toch verscheidene acties en operaties hebben ondernomen in Semarang en omstreken.

Tevens was er een warm welkom voor de weduwen en nabestaanden van onze overleden sobats. Blij dat zij steeds weer aanwezig wilden zijn en betrokken blijven met 2-6 RI. Net als in een gezin horen zij nog steeds bij ons. 

Een heel hartelijk welkom was er ook voor de twee dochters van de onlangs overleden sobat Gerrit Vullers. Een pluim voor de dames voor hetgeen dat zij steeds voor hun vader hebben gedaan was welgemeend.  Wij waren erg blij dat zij toch ook weer de reünie bezochten. Net als de voorgaande jaren hebben wij ook het keukenpersoneel en de bediening heel hartelijk bedankt voor de goede verzorging en ontvangst. Wij hebben onze waardering laten horen in een hartelijk applaus.

Tevens  was er een woord van dank voor de begeleiders van onze aanwezige sobats. Fijn dat er zoveel begrip hadden om in te zien hoe belangrijk de kameraadschap en vriendschap was voor deelnemers. Geweldig.

Daarna volgde weer opsomming van groeten van afwezigen die  om toch bijna dezelfde reden niet meer naar de reünie konden komen.
Zo was er een groet van  de heer J.Schols uit Den Briel. Hij overweegt ieder jaar naar de reunie te komen maar kan dan toch vanwege zijn gebrek aan mobiliteit en gezondheid niet aanwezig. Hij groette iedereen aanwezig heel hartelijk. 
Familie Wijers uit Breda had ook graag aanwezig willen zijn . Verleden jaar was het de gezondheid van mevrouw Wijers , dit keer waren het de zeer pijnlijke  rugklachten van meneer Wijers die het onmogelijk maakten om de reünie te bezoeken. Ook zij wensten zij iedereen een heel fijne dag toe.
Sobat van de Veeke uit  Sittard liet weten dat hij u allen een heel fijne reünie toewenst. Vanwege problemen met de benen kon hij  niet aanwezig zijn, maar hoopt beslist de volgende keer weer present te zijn.
Zijn maatje , De heer Herzig uit Sittard , lag ziek te bedde en helaas voor hem dit jaar ook geen reünie.
Sobat Conijn uit Australie wenste ook iedereen een fijne reünie toe. Hij onderhoud nog steeds met grote regelmaat contact met 2-6RI via email en brief. Hij deed speciaal de groeten aan Menno v.d. Wetering en zijn vrouw Elly bij wie hij afgelopen jaar een heel leuke dag heeft doorgebracht met het ophalen van vele herinneringen aan Semarang maar ook zijn stad Eindhoven. 
Sobat Ben Bets van 2-7RI schreef in een brief dat hij zijn oude vrienden van 2-7 RI een groet over wilde brengen en ook hij wenste dat het een gezellige en fijne reünie mocht worden voor iedereen. Ook voor de nabestaanden en zij die niet meer naar de reünie konden komen.  Ook is sobat Betz op zoek naar het boekwerk  `amsterdams bataljon 2-7RI , het zingend bataljon` 
Een groet ook voor Oskar Reerink, de secretaris van 2-7RI , helaas was hij ook te ziek om op de reünie aanwezig te kunnen zijn.
Later werd  ook nog doorgegeven dat familie Westerhof helaas ook heeft moeten afzeggen vanwege gezondheidsredenen en sobat Gerets helaas ook niet bij machte was om naar Breda te reizen.
Marianne had weer voor de zieke sobats een mooie kaart  gemaakt en deze later ter ondertekening in de zaal zou laten rondgaan. Meteen na de reünie zijn de kaarten op de post gegaan. 
Dan werd aandacht gevraagd voor Eric Buzeijn. Hij was aanwezig omdat hij meer over zijn vader te weten wilde komen en hoopte dat een der aanwezigen hem meer informatie kon geven.
Zo was ook Jos Moens met moeder en zuster  aanwezig. Hij wilde ook dolgraag met sobats in gesprek komen die zijn vader gekend hadden.  Later op de dag bleek dat Jos door aanwezig te zijn op deze reünie hij inderdaad een contactpunt had gevonden in sobat de Groot en er verdere afspraken gemaakt zouden worden. 
 
Een speciaal welkom voor kap.b.d. Leo v.d. Braken. Hij had het voorgaande jaren zo gezellig bij ons gevonden dat hij wederom te gast wilde zijn. Bij sobat Leo v.d .Braken kon informatie worden verkregen over schenkingen aan de historische verzameling der Limburgse jagers. Gewezen werd op het belang van de in eigendom zijnde documenten , foto´s en andere historische stukken die verloren kunnen gaan na het overlijden van een sobat. 
 
Daarna volgde nog een oproep van Wil Niks, ook op zoek naar het boekwerk Amsterdam Bataljon 2/7RI, het zingend bataljon. Men kan contact  met hem opnemen. Adres Grispenstraat 13, 6367 HN Ubachsberg.Telefoon 045/5713965 of via email wiel62@home.nl 
Na deze opsomming van huishoudelijke mededelingen werden Ine Luijckx en Marianne Lankhuizen voorzien van een groot bloemenboeket als blijk van waardering van het werk dat zij verzetten om iedere keer weer de reünie te regelen. 
 
Na de bloemenhulde werd de microfoon overgegeven aan overste Klein Schaarsberg die  een zeer gewaardeerde toespraak heeft gehouden. Uit zijn woorden bleek wederom zijn betrokkenheid, respect en eerbied voor de veteranen. Tevens vertelde de overste over de werkzaamheden van zijn bataljon, de ervaringen die de jonge jongens nu meemaken en vergeleek  heden met verleden. Tijdens zijn toespraak werd instemmend en herkennend geknikt. 

 
Na de  toespraak van overste Klein Schaarsberg was er weer gelegenheid om een praatje te maken alvorens buiten de herdenking zou worden gehouden. In tegenstelling tot de twee voorgaande keren, was er  besloten om de herdenking toch weer buiten te houden. Na verplaatsing van de troepen, die niet meer zo vlot verliep als toen der tijd in Nederlands Indië, werd overgegaan tot de plechtige herdenking. Het vlaggenceremonieel werd waargenomen door sobat van Haaren en de zoon van Janus v.d. Made.  
 
De herdenking werd aangekondigd en Gerrit van Gils heeft net als voorgaande jaren  het afroepen van de namen van de gesneuvelden  die achtergebleven zijn in Indonesië afgeroepen.  Chris Kessels riep dit keer het present af. 
Na het opnoemen van deze namen werden de namen opgelezen van de ons afgelopen jaar ontvallen sobats, te weten: 
Sobat C. Clavan uit Den Haag ,      Sobat H.J. Lankhuizen uit Hoogvliet,     Sobat J. de Graaf uit Ormiston Australie  
Sobat A. Moens uit Herkenbosch ,     Sobat M.J. van Bussel uit Heeze,     Sobat P.H. Traets uit Bergen op Zoom  
Sobat C.P. van Hoof uit Hoensbroek,     Sobat A.H.N. van Dijk uit Tilburg,     Sobat M.H. Wennekers uit Zeist
Sobat P.H. Leermakers uit Eindhoven,     Sobat A.P.W. van Beuningen uit Breda,     Sobat G. Vullers uit Heythuyzen  
Sobat W.A. Verhagen uit Made,     Sobat A. Jaspers uit Etten Leur ,     Sobat J.A.A. Lier uit Eindhoven  
Sobat J.M. van Hoof uit Valkenswaard,     Sobat A. Ros uit Den Haag,     Sobat Th.Oomen uit Den Haag
Nol van Langen van 2-7RI herdacht  hun gesneuvelden door het opnoemen van de namen  waarbij Chris Kessels weer het present afriep. 
Na het opnoemen van ook deze gesneuvelden  werden twee minuten stilte in acht genomen met daaropvolgend het Wilhelmus. 
Om twaalf uur 's middags lokale tijd,  werd  namens de sobats van 2-6RI op het ereveld in Candi  een krans worden gelegd. 
 

Sobat Guus Schouten, de hospik van 2-6RI had ook dit keer weer de eer om een gedicht voor te dragen. Met veel gevoel droeg hij het gedicht : Laat hier de stilte spreken "voor.

 

Laat hier slechts de stilte spreken
als het zonlicht breekt in de verzonken
letters van de namen die zich weerbarstig
verzetten tegen hun grootste vijand, de tijd.
Want was het niet de tijd die hen opriep
hun jeugd te wissen voor volk en vaderland?
Was het nier de tijd die hen riep uit naam van een democratie
om hen daarna als eerste de rug toe te keren.?
Laat hier alleen de wind vertellen
over levens die braken in het licht van
een discutabele politiek en een achterhaalde tijd
Laat elk blad hier ruisen
en fluisteren dat jullie nog maar jongens waren
die marcheerden op het ritme van een vergeten tijd.
o anders toen dan nu
 
Laat hier de stilte spreken.
Laat wie er niet bij was zwijgen hier, 
en luisteren naar de woorden 
die nooit gezegd mochten of konden worden
maar hier als naakte waarheid verankerd liggen
in elke voetstap, elke windzucht en elke streek
van een hand over de achtergebleven namen
die zegt:"Ik mis je...."
Laat wie er niet bij was zwijgen hier
om zich uiteindelijk de vraag te stellen
"Veteraan, wat was jou oorlog dan?"
 
 Laat hier de stilte spreken,
en haar veilig adem strijken,
teder,
over oude wonden in vlees en ziel.
Laat haar de strakke paradepas
van de legers die eindeloos
stampvoeten door jullie nachten
transformeren tot opnieuw de 
speelse ongeschonden tred
van jullie jeugd
 
Goed laat hier dan wel de stilte spreken
maar laat buiten de poorten van dit park
de onverstoorbare stemmen
voortrazen en tieren om ons ,
de kinderen van ver na Indie en voor nu,
op te roepen te blijven onderzoeken
te blijven herinneren
en te blijven leren van de tijd 
 
Laat hier de stilte spreken
uit naar van duizenden,
hun naamzuilen als stalen pinnen
geslagen  in het geweten
van een onverschillige wereld
om af te dwingen eerst te luisteren
voor her vlugge en gemakzuchtige oordeel.
En altijd weer te blijven vragen:
"Veteraan, wat was jou oorloog dan?"
"Veteraan, wat was jou oorlog dan?"  

 

Na afloop van de herdenking werden de troepen weer verplaatst naar binnen waar al heel snel weer de gezellige gesprekken op gang kwamen. Onderwijl werden al ijverig de lootjes verkocht voor de loterij, waarvoor iedereen met groot enthousiasme kleine prijsjes bij binnenkomst hadden afgegeven. Op de prijzentafels waren deze presentjes weer  uitgestald.  De lotenverkoop ging net al voorgaande jaren weer vlotjes mede door de medewerking van de dochters de Groot  ( zonder dienblad) ,  dochters Vullers en Ine van Gils. Menigeen had een  kleurrijke uitstalling aan lootjes op tafel liggen. 
 
En zo was het al weer snel tijd voor de gezamenlijke rijstmaaltijd.  De zaal in het aangrenzende gedeelte was weer gezellig inricht in kleine groepjes en al snel had iedereen een plekje gevonden om te genieten van deze heerlijke bereidde maaltijd.  Natuurlijk ook hier  weer alle lof voor het bedienend personeel dat snel en accuraat de maaltijden serveerde.  En ja , ik kan het maar niet laten om toch weer aan te halen dat ik iedere keer weer volop geniet om de gesprekken te horen stoppen en alleen het getik van het bestek op de borden te horen. Als een moeder kloek overzie ik dan de zaal en neem deel aan dit jaarlijks ritueel.
 
Aangezien niemand zich geroepen voelde om de afwas te doen, zijn we met zijn allen na het dessert weer teruggekeerd in de zaal en hebben de vaat in de kundige handen van het keukenpersoneel gelaten.  Hoogste tijd weer om met de loterij te beginnen en ook deze keer had Frans Leijten weer de zware taak op zich genomen om de nummers van de getrokken lootjes met luid en duidelijk stem af te roepen. Dat hij hierbij nog wel eens moest gecorrigeerd worden met het opnoemen van de kleuren van de lootjes, schiep alleen maar hilariteit onder  de dames de Groot, van Gils en Lankhuizen die de prijzen met gezwinde gang naar de prijswinnaars brachten. 
 
Tijdens deze gezellige verloting werd het echtpaar van Haren namens 2-6RI nog gefeliciteerd met de op hun kop af 53 jarige huwelijksdag en werd de opbrengst van de verkoop van de loten bekend gemaakt. Met zijn allen was er voor  251,50 euro aan loten verkocht.  Iedereen weer heel hartelijk dank voor dit geweldige succes. Het komt de kas van 2-6RI wederom ten goede.
Als klap op de vuurpijl was de veiling van de met de prachtig handgemaakte verzilverde Riksja die belangeloos door  Jac. Maliepaard  (VOMI)  voor de verloting beschikbaar  was gesteld. Het bieden ging rap  en gretig en uiteindelijk was het sobat de Ruijter uit Rotterdam die met kleinood naar huis ging.
Na deze spannende veiling begon het zo zoetjes aan  tijd  te worden om de teugreis te aanvaarden. De aankomst van alle sobats is ieder jaar weer een feest, maar ondanks dat het een afscheid betreft , is  het ook   ieder jaar weer hartverwarmend om iedereen gedag te mogen zeggen. De blijde gezichten, de hartelijke woorden van dank, maken het voor iedereen die met liefde en inzet de reünie helpen te organiseren het weer de pluim op het verzette werk. 
speciaal dankwoord voor overste Klein Schaarsbergen en vrouw voor hen aanwezigheid tijdens deze reünie. Wij hebben het ten zeerste gewaardeerd dat u zo lange tijd bij ons aanwezig bent geweest.  Het heeft de manschappen heel goed gedaan.

Lieve sobats en sobatinnen, organisatoren, helpers , sprekers allemaal heel erg bedankt voor jullie inzet. Zonder jullie lukt het niet om volgende jaren weer de reünie te organiseren.  Ja,  er wordt al weer gesproken over volgend jaar, zo blijf allen gezond zodat dan  ook weer een hartelijk welkom kan worden uitsproken.

 Tot dan!!!de secretaresse Marianne Lankhuizen.

Klik hier  voor meer foto's van de reünie

terug naar index